O książce: rok / "Opowieść o beczce" Jonathan Swift napisał głównie w latach 1696-1697, czyli trzydzieści lat jest to jego pierwsze poważne doświadczenie w obszarach satyry. Książka jest satyrą na wszystko, co Swift uważał za przestarzałe, przestarzałe lub szkodliwe w literaturze, nauce i religii. Jest to w istocie szeroki parodyczny i satyryczny przegląd życia duchowego Anglii, a właściwie całej Europy w XVII wieku, w którym autor określa swoje stanowisko i miejsce. To książka lekceważąca uznane opinie i autorytety, odważna aż do bezczelności; łączy się w niej młodzieńczy entuzjazm z zaskakującą dla początkującego pisarza umiejętnością; młodego lwa poznaje się tu po pazurach. Aby jednak w pełni docenić tę satyrę, trzeba albo mieć pewne pojęcie o przedmiotach i książkach, które są parodiowane, albo stale zaglądać do komentarzy. Nie jest to lektura łatwa i może dlatego „Opowieść o beczce” jest mniej znana przeciętnemu czytelnikowi i nie jest przez niego w pełni doceniana.